Kennismaken met: Masja Cohen
Afgelopen 1 mei is onze nieuwe collega Masja als senior adviseur in ons team sociaal domein begonnen.
Kun je wat over jezelf vertellen?
Ik ben Masja Cohen, 47 jaar en woon samen met mijn zoon van 14 in Amsterdam. In mijn vrije tijd tennis ik graag en speel viool. Om met al dat thuiswerken maar in beweging te blijven, begin ik binnenkort bij een hardloopclub in het Vondelpark. En nu het weer kan, spreek ik ook graag af op een terrasje, wil ik heel graag weer naar de film, een museum of een goed live debat.
Ik ben opgeleid als antropoloog en werk (en leef) met die antropologische bril die ik na mijn studie nooit meer heb afgezet. Esther Sarphatie leerde ik rond 2003 kennen bij de gemeente Amsterdam waar we allebei op de afdeling inburgering werkten. Samen keken we met die antropologische bril naar ons werk en de gemeente. En ontdekten dat we met die bril anders keken dan anderen en daarmee ook van toegevoegde waarde waren voor het inburgeringsbeleid. En eigenlijk voor veel meer werkvloeren. Omdat antropologen toch vaak bezien worden als geiten wollen sokken en vage types, besloten we een boek te schrijven om dat beeld te doorbreken en de toegevoegde waarde van antropologen op de werkvloer over het voetlicht te brengen. En zo kwam in 2007 ‘Gezocht: Antropoloog m/v’ uit. En zo ben ik eigenlijk ook bij Haute Equipe terecht gekomen.
Recent heb ik 17 jaar bij de gemeente Amsterdam gewerkt. Daarvoor heb ik voor diverse niet-gourvermentele organisaties gewerkt zoals Amnesty International, Vluchtelingenwerk, het Universitair Asiel Fonds (UAF) en het Meldpunt Discriminatie Amsterdam.
Via het Meldpunt Discriminatie Amsterdam, waar ik vanwege de expertise in klachtbehandeling, voor de gemeente klachten behandelde van inburgeraars over hun verplichte inburgeringstraject, ben ik op de afdeling inburgering van de gemeente terecht gekomen. Van daaruit ben ik doorgegroeid naar diverse beleidsfuncties en later ook als projectleider bij het interne projectenbureau, het Project Management Bureau.
Daar heb ik een aantal gave klussen mogen doen. Als laatste opdracht heb ik een maatschappelijke visie mogen ontwikkelen voor een nieuw te bouwen stuk Amsterdam, Haven-Stad. Haven-Stad wordt zo groot als Leiden; 50.000-70.000 nieuwe woningen, ongeveer 150.000 inwoners. Samen wonen en werken in hoge dichtheden. Hoe zorg je ervoor dat dit een stad wordt van en voor iedereen? Geen nieuwe Londen, Parijs of New York. Dat zit ‘m niet alleen in betaalbare woningen of de juiste voorzieningen. Hoe een buurt is gebouwd bepaalt hoe mensen er wonen, zich thuis voelen, zich kunnen ontwikkelen, elkaar kunnen ontmoeten. Een combinatie van het fysieke domein en het sociale domein. Het samen bedenken en ontwikkelen van een leefbare, inclusieve wijk waarin iedereen een plek kan en mag hebben, daar heb ik ontzettend veel plezier aan beleefd. Het was nieuw en uniek, we waren aan het pionieren. Daar ontmoette ik ook onze Jitse Visser die als stagiair in dit project aan de slag ging. De maatschappelijke visie ligt nu ter inspraak en houd ik aan de zijlijn nog wel in de gaten.
In juni 2020 heb ik weer een boek over antropologie en arbeidsmarkt uitgebracht – ‘Antropoloog gezocht’ - waarvoor ik één van de directeuren van Haute Equipe, Frans Lustermans interviewde over de antropologen op zijn werkvloer. Zo maakte ik kennis met Haute Equipe.
Wat is je drijfveer om bij Haute Equipe te beginnen?
Het gekke is dat ik niet direct op zoek was naar een nieuwe uitdaging. Ik werd vorig jaar augustus door een Haute Equiper gebeld om te vertellen dat hij mijn boek had zien liggen en dat hij graag een keer koffie wilde drinken. Nou, daar ben ik altijd wel voor in; nieuwe mensen en nieuwe terreinen leren kennen. Ik had op dat moment geen idee dat het ging om een mogelijke baan bij Haute Equipe! Het was een raar jaar dat jaar 2020. Ik verloor mijn directe collega in maart aan corona en vlak voordat ik begin september de afspraak met Haute Equipe zou hebben overleed mijn moeder geheel onverwacht. In oktober besloot ik het kopje koffie alsnog te doen en zat ik met Roeland en Marion aan tafel. Al snel bleek ik in een heel prettig sollicitatiegesprek te zitten. Nadat ik vertelde dat ik het niet wist en dat het in ieder geval geen goed moment was om van baan te wisselen, zei Marion: ‘Als ik jou zo hoor, zou ik twee maanden op je rug in het gras gaan liggen. Goede mensen hebben we altijd nodig. Dan zien we je erna wel een keer.’ Met deze woorden was ik eigenlijk al min of meer verkocht. Het gesprek en ook de gesprekken erna voelden als een warm bad. Precies waar ik behoefte aan had. Een niet te grote organisatie, waar je niet in de massa verdwijnt, enthousiaste leuke mensen die stuk voor stuk enorm enthousiast zijn over hun werkgever. En dan Marion en Frans als een soort mama en papa van het bedrijf. Die maanden in het gras zijn nu voorbij en per 1 mei ben ik met een frisse start begonnen bij Haute Equipe.
Ik heb het gevoel dat ik bij Haute Equipe gezien word zoals ik ben en waar ik goed in ben. Dat ik mijn kennis en kunde als antropoloog kan en mag inzetten en op deze manier een bijdrage kan leveren aan een samenleving vanuit de degene waarvoor het (beleid, project) is bedoeld. Waarin ik van toegevoegde waarde kan zijn. De filosofie van Haute Equipe past bij mij en ik voel me dan ook goed op mijn plek.
Wat voor type adviseur ben je?
Ik ben een innovatieve adviseur die graag de vertaalslag tussen de systeemwereld en de leefwereld maakt. Ik houd van actie en ben pragmatisch ingesteld. Ik kan me goed bewegen op het politiek strategisch niveau en ik houd niet van window-dressing. Meebewegen graag, maar zaken die moeten gebeuren, beslissingen die genomen worden, daar wil ik wel achter kunnen staan. Ik vind het belangrijk om een voor mij wezenlijke bijdrage te leveren. Als dit niet klopt, moet ik er iets mee. Dat was ook zo in de periode dat ik voor de afdeling inburgering werkte en het beleid veranderde onder minister Verdonk. Daar kon ik als mens niet achter staan en ben ik toen ook mee gestopt.
Voor wat voor type opdrachten loop je warm?
Opdrachten waarbij ik een coördinerende of regisserende rol vervul en de verbinding (tussen beleid en uitvoering of anderszins) kan verbeteren, zijn opdrachten die bij mij passen. Ook opdrachten op het snijvlak van het fysiek en het sociaal domein. Wellicht niet de ‘klassieke’ beleidsfunctie of projectleidersrol, maar opdrachten waarbij ik kan pionieren en daadwerkelijk het verschil kan maken voor de samenleving. Daarvoor loop ik graag een rondje extra!
